Μερικές φορές, η σιωπή μιας γειτονιάς πονάει πιο πολύ από τις φωνές. Γιατί δεν είναι μόνο τα σκληρά λόγια που πληγώνουν, αλλά και η ανοχή, η απάθεια, η απουσία αντίδρασης απέναντι στο άδικο.
Στην ανάρτηση του συλλόγου «Φλόγα Σύλλογος Γονιών Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια», ένα περιστατικό καθημερινής αναλγησίας έρχεται να μας θυμίσει ότι η αποδοχή, ο σεβασμός και η ενσυναίσθηση δεν είναι αυτονόητα. Ένας γείτονας, βλέποντας παιδιά με καρκίνο να παίζουν στην πυλωτή, επέλεξε να φωνάξει όχι από συγκίνηση, αλλά από θυμό – και να εκστομίσει λόγια που δεν χωρούν ούτε σε κοινωνία, ούτε σε καρδιά.
Ολόκληρη η ανάρτηση
Ακολούθησε, όπως πάντα πλούσια “γαλλική” γλώσσα.
Ένας “καλός” γείτονας, φώναζε από το μπαλκόνι του πριν λίγες μέρες! Τα παιδιά έπαιζαν χαρούμενα στην πυλωτή και δεν ήταν ώρα κοινής ησυχίας, και δεν ήταν η πρώτη φορά…
ΠΗΓΗ: MAMA365.GR